As much as "The Grand Budapest Hotel" takes on the aspect of a cinematic confection, it does so to grapple with the very raw and, yes, real stuff of humanity from an unusual but highly illuminating angle. "The Grand Budapest Hotel" is a movie about the masks we conjure to suit our aspirations, and the cost of keeping up appearances. "He certainly maintained the illusion with remarkable grace," one character remarks admiringly of another near the end of the movie. "The Grand Budapest Hotel" suggests that sometimes, as a species, that's the best we can do. Anderson the illusion-maker is more than graceful, he's dazzling, and with this movie he's created an art-refuge that consoles and commiserates.
ถึงแม้ว่าภาพยนตร์เรื่อง "The Grand Budapest Hotel" จะทำออกมาในแนวสนุกสนาน แต่ก็เป็นเรื่องราวที่มีการต่อสู้อย่างดิบเถื่อนและเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง จากมุมมองที่ไม่ปกติแต่กลับเจิดจ้า "The Grand Budapest Hotel" เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับหน้ากากที่เราใช้เพื่อให้ได้ในสิ่งที่คาดหวัง และเป็นราคาที่ต้องจ่ายเพื่อสร้างภาพลักษณ์ "เขาพยายามสร้างภาพลวงตาด้วยความสง่างาม" ตัวละครหนึ่งชื่นชมอีกคนหนึ่งในช่วงท้ายของภาพยนตร์ "The Grand Budapest Hotel" สอนว่าในบางครั้งสปีชีส์อย่างเราก็ทำได้ดีที่สุดเพียงเท่านี้ Anderson ผู้สร้างภาพลวงตานั้นมีมากกว่าความสง่างาม เขาสุกสกาว และในภาพยนตร์เรื่องนี้เขาได้สร้างผู้อพยพทางศิลปะที่บำรุงขวัญและเห็นอกเห็นใจ
