The worst thing about "Walking with Dinosaurs" is that even though it has been handled about as badly as can be for reasons that I cannot begin to fathom, it will most likely do well at the box office during the holiday season because of the near-universal hold that dinosaurs have on the imaginations of the children who make up the majority of its target audience. Little kids will probably like it because it is bright and colorful (though far less so if you partake in the 3-D version) and simple to grasp but let's face it, one could say pretty much the exact same thing about the likes of "The Smurfs 2."
สิ่งที่แย่ที่สุดสำหรับหนังเรื่อง "Walking with Dinosaurs" นั่นคือแม้ว่าหนังจะมีการจัดการที่แย่เท่าที่มันจะเป็นได้ สำหรับเหตุผลที่ฉันไม่อาจจะเข้าใจได้ แต่มันจะมีโอกาสสูงสุดที่จะประสบความสำเร็จในบ็อกซ์ออฟฟิศในช่วงฤดูกาลเทศกาลวันหยุด เนื่องจากเด็กๆ แทบจะทุกคนมีจิตนาการเกี่ยวกับไดโนเสาร์ซึ่งเป็นผู้ชมส่วนใหญ่ของหนัง เด็กตัวเล็กๆ อาจจะชอบหนังเรื่องนี้เนื่องจากหนังมีสีสันสดใส (แม้ว่ามันจะห่างชั้นไปไกลมากหากคุณได้ชมหนังในเวอร์ชัน 3 มิติ) และสามารถเข้าใจได้ง่ายๆ แต่มาเผชิญหน้ากับมัน ซึ่งอาจจะกล่าวได้ว่ามันเหมือนกันมากๆ กับหนังเรื่อง "The Smurfs 2"
For anyone over the age of 8 or so, it cannot help but come across as silly at best and downright condescending at worst and towards the end, most of them may be silently rooting for a comet to arrive and put an end to the whole sorry spectacle. "Walking with Dinosaurs" is a film that should have been entertaining and informative in equal measure in theory but in practice, it is basically one Gazoo shy of a lesser "Flintstones" rerun.
สำหรับใครก็ตามที่อายุเกิน 8 ปี อาจพบว่ามันไร้เหตุผลในช่วงที่ดีสุดและโง่เง่าเต่าตุ่นอย่างสิ้นเชิงในช่วงที่แย่ที่สุด และตอนเกือบท้ายๆ คนส่วนมากอาจหวังให้ดาวหางตกแล้วทำให้เรื่องเศร้าทั้งหมดนี้จบๆไปซะที "Walking with Dinosaurs" เป็นเรื่องที่ควรจะให้ความบันเทิงและสาระพอๆกันในเชิงทฤษฎี แต่ในทางปฏิบัติ เรื่องนี้ก็เหมือนการนำละครเรื่อง "Flintstones" กลับมาฉายใหม่
