"The Single Moms Club" is almost good. The premise, if not the most original thing in the world, is at least full of promise. Five single mothers from different backgrounds are thrown together by the principal at their childrens' prep school, and told to plan a fundraiser. The school is threatening to expel their kids due to various infractions, and somehow (it's never made clear why) forcing the mothers of these bad kids to plan an event is seen as the perfect solution. Never mind. These devices are par for the course in a Tyler Perry film. So is an overwhelming desire to tie everything up in a neat bow.
"The Single Moms Club" (Club voor alleenstaande moeders) is bijna goed te noemen.
Het uitgangspunt, misschien dan wel niet het meest originele verhaal ter wereld, is in ieder geval beloftevol. Vijf alleenstaande moeders met verschillende achtergronden worden bij elkaar gezet door de schooldirecteur van de voorbereidingsschool van hun kinderen, en vraagt de moeders om een inzamelingsactie te plannen. De school dreigt om hun kinderen van school te verwijderen vanwege diverse overtredingen, en op een of andere manier (het wordt nooit duidelijk gemaakt waarom) wordt het plannen van een evenement en op deze manier de moeders van deze slechte kinderen te dwingen samen te werken gezien als de perfecte oplossing. Maar dat geeft niet. Deze mechanismen zijn typisch voor een Tyler Perry film. Net zoals een overweldigend verlangen om alles in een afgerond geheel samen te laten komen.
