Translator Reviews ( English → Native Thai )
Rating: 61 / Native Thai / 0 Reviews / 12 Mar 2014 at 23:23
They've kept the central relationship between a genius dog (Ty Burrell) and his adopted human son (Max Charles), plus the time machine they travel in, and a few of Mr. Peabody's brazenly horrible puns (at one point the pooch tells his boy that Egypt's pyramids were designed by "some old Giza"). Everything else, though, has been ginned up, seemingly to bring "Mr. Peabody & Sherman" in line with American studio animation's unofficial house style. I'm referring to a familiar set of qualities developed during the Disney renaissance of the late '80s and early '90s, and perfected, if that is the word, by the "Shrek" series, and movies in a "Shrek"-like vein.
พวกเขายังรักษาความสัมพันธ์ระหว่างสุนัขอัจฉริยะ (Ty Burrell) และมนุษย์บุตรบุญธรรมของเขา (Max Charles) ผนวกรวมกับการเดินทางย้อนเวลา และการเล่นที่น่ากลัวของ Mr. Peabody (ครั้งหนึ่งเขาบอกลูกว่าปีรามิดที่อียิปต์นั้น "กิซ่าแก่ๆ ซักคน" เป็นคนออกแบบ สิ่งอื่นนอกเหนือจากนี้ก็มั่วไปหมด คล้ายกับจะเป็นการนำ "Mr. Peabody & Sherman" มาทำในแบบสตูดิโออนิเมชั่นของอเมริกาอย่างไม่เป็นทางการ ฉันกำลังพูดถึงอนิเมชั่นที่มีคุณภาพที่สร้างจากดิสนีย์ในยุคฟื้นตัวของพวกเขา คือช่วงทศวรรษ 80 ตอนท้าย และต้นทศวรรษ 90 จนสมบูรณ์แบบในซีรีย์ Shrek และหนังที่คล้ายๆ กัน