The worst thing about "Walking with Dinosaurs" is that even though it has been handled about as badly as can be for reasons that I cannot begin to fathom, it will most likely do well at the box office during the holiday season because of the near-universal hold that dinosaurs have on the imaginations of the children who make up the majority of its target audience. Little kids will probably like it because it is bright and colorful (though far less so if you partake in the 3-D version) and simple to grasp but let's face it, one could say pretty much the exact same thing about the likes of "The Smurfs 2."
สิ่งที่เลวร้ายที่สุดเกี่ยวกับ "Walking with Dinosaurs" คือถึงแม้เรื่องนี้จะได้รับการจัดการไม่ดีด้วยเหตุที่เราไม่สามารถที่จะเข้าใจได้ เรื่องมีแนวโน้มที่จะได้รับการตอบรับดีจากบ็อกซ์ออฟฟิศในช่วงเทศกาลวันหยุดเพราะจินตนาการของเด็ก ๆ ที่มีต่อไดโนเสาร์ ซึ่งเด็กๆเหล่านี้เป็นผู้ชมหลักในกลุ่มเป้าหมาย เป้าหมาย เด็กเล็ก ๆ อาจจะชอบเรื่องนี้เพราะความสดใสและสีสัน (แม้ว่าจะน้อยกว่ามากหากรวมเวอรชั่น 3-D) และง่ายที่จะเข้าใจ แต่พูดตรงๆ คนอื่นก็สามารถพูดเป็นเสียงเดียวกันหากพูดถึง “The Smurfs 2”
For anyone over the age of 8 or so, it cannot help but come across as silly at best and downright condescending at worst and towards the end, most of them may be silently rooting for a comet to arrive and put an end to the whole sorry spectacle. "Walking with Dinosaurs" is a film that should have been entertaining and informative in equal measure in theory but in practice, it is basically one Gazoo shy of a lesser "Flintstones" rerun.
สำหรับใครก็ตามที่อายุเกิน 8 ปี อาจพบว่ามันไร้เหตุผลในช่วงที่ดีสุดและโง่เง่าเต่าตุ่นอย่างสิ้นเชิงในช่วงที่แย่ที่สุด และตอนเกือบท้ายๆ คนส่วนมากอาจหวังให้ดาวหางตกแล้วทำให้เรื่องเศร้าทั้งหมดนี้จบๆไปซะที "Walking with Dinosaurs" เป็นเรื่องที่ควรจะให้ความบันเทิงและสาระพอๆกันในเชิงทฤษฎี แต่ในทางปฏิบัติ เรื่องนี้ก็เหมือนการนำละครเรื่อง "Flintstones" กลับมาฉายใหม่