ผมเป็นช่างภาพเชิงเล่าเรื่อง สิ่งที่ผมทำคือการใช้กล้องถ่ายภาพเล่าเรื่องที่ผมพบเห็นออกมาในรูปแบบที่ไม่ต้องใช้คำพูด ภาพถ่ายคือผลลัพธ์ของการตีความโลกและผู้คนที่อยู่ตรงหน้าบนพื้นฐานของประสปการณ์ชีวิตของผมเอง สำหรับผมสิ่งที่สำคัญก็คือการเล่าเรื่องที่ (ดูเหมือน) ธรรมดาให้พ้นจากความธรรมดาทั่วไป ทำให้ผู้คนได้กระตุกและหยุดคิดหาความหมายอะไรบางอย่างจากภาพถ่ายตรงหน้า และไม่จำเป็นว่าจะต้องคิดเหมือนที่ผมคิด เพราะคนเรานั้นแตกต่างกันโดยพื้นฐานและประสปการณ์ชีวิตอยู่แล้ว ผมรูจักชือเมืองนิวยอร์คครั้งแรกตอนผมยังเด็กผ่านเสียงเพลง New York's Not My Home ของจิม โครเชร์ เพลงของจิมเล่าเรื่องของ "คนนอก" ที่เข้ามาอาศัยในเมืองนิวยอร์คได้อารมณ์เปลี่ยวเหงาเค้งคว้างของคนในเมืองใหญ่ได้ชัดเจนโดยไม่ต้องอาสัยภาพถ่าย
I am a documentary photographer, what I do is I use a camera to tell my stories, things I've seen without using a single word. A photograph is the result of my understanding, my opinion of the world and people based on my personal life experiences. For me the most important thing is to tell these seemingly ordinary stories and brings them out of the ordinary. Grasp people's attention and make them stop and find a certain meaning from the photograph that is in front of them. They don't have to share my opinion as different people comes from different background, and different life experiences. I first learned of New York when I was a child from a song 'New York's Not My Home' by Jim Croce. Jim's song told a story of 'outsiders' living in New York that grasp the feeling of loneliness and the feeling of being lost of people living in a big city so clearly without having to rely on a picture or photograph.